Po ostatniej wizycie na Kaukazie gdy byłem w Bezindze  miałem apetyt na więcej. Wybór padł tym razem na Gruzję, przede wszystkim dlatego, że pieciotysięczniki od strony Rosji są bardzo trudne do wejścia a miałem apetyt na 5000 m 🙂 Dwa – wizy w Rosji nadal były drogie a trzy bo organizowała się ekipa na taki wyjazd i się załapałem 🙂 Czego nie żałuję, bo do dziś część tych wspaniałych osób to moi znajomi.W czasach gdy nie było tanich i bezpośrednich lotów do Gruzji jak to jest dziś dostanie się tam nie było łatwe. My lecieliśmy z Warszawy do Rygi gdzie mieliśmy kilka godzin na zwiedzenie starówki i dalej do Tbilisi. Trochę to wszystko trwało ale dzięki temu mamy chyba wszyscy kolejna atrakcje w pamięci do końca życia, a mianowicie podchodzenie do lądowania w Rydze, omal nie skończyło się na wspólnym obrazowym przekazem z czym w Polsce kojarzy się Ryga, ok nie idźmy dalej ta drogą.Nocleg mieliśmy załatwiony w Hostelu tylko nie zwróciliśmy uwagi na zmiany czasu hehe więc lokum mieliśmy zarezerwowane dzień później niż się pojawiliśmy, nic to w zestawieniu z gruzińską życzliwością. Jakoś nas przenocowano mimo mega ścisku we wszystkich pokojach. Sama jazda taksówkami do Hostelu też była pełna atrakcji – jechaliśmy dwoma. Jedna jechała normalnie druga natomiast pędziła przez Tblilisi niczym kolumna transportująca I sekretarza. Było szybko, bardzo szybko choć auto zatrzymało się w czasie gdzieś na wysokości roku 56 …Z tego wszystkiego plus jeszcze zmęczenie nasz kolega zostawił w taksówce kamerę, pieniądze – wszystkie pieniądze oraz dokumenty w tym paszport. Nie zauważył tego sam ani nikt z nas zauważył taksówkarz, który zawrócił z trasy po 10 minutach i odnalazł nas w Hostelu oraz oddał koledze wszystko !Można ?W Tbilisi byliśmy dwa dni, zwiedzając jedząć lokalne pyszności oraz co najawąniejsze szukając butki z gazem do kuchenek. Nie było to zadanie proste, pierwszy lepszy westman poddałby się i zawrócił do swojego kraju, my ludzie komuny wiedzieliśmy, że kto kombinuje ten żyje. Zjeździliśmy chyba całe Tbilisi, bylismy w biurach podróży ,do których kierował przewodnik na hasło butle gazowe a okazywały się to być prywatne mieszkania 🙂 Nie przeszkadzało to w miłych rozmowach z lokalsami, którzy zawsze byli przychylnie nastawieni do nas. Ostatecznie udało się kupić butle, trochę przesadziliśmy z ilością ale czytając relację z wejść wiedzieliśmy, że możemy spędzić w obozie na śniegu kilka dni czekając na okno pogodowe…Mając już wszystko gotowe mogliśmy zacząć się pakować i ruszać w drogę do wioski Kazbegi słynną Drogą Wojenną.Czy ja napisałem „wszystko spakowane” ?Dobraliśmy się w pary i każdy podzielił się sprzętem, zapasem jedzenia, gazu oraz namiotem. No właśnie – namiotem. Nie wiem jak i dlaczego ale ja i mój partner nie zabraliśmy namiotu hehe on myślał, że ja ja że on i tak, leżąc już na trawie na pierwszym naszym biwaku w Cminda Sameba zadałem od niechcenia pytanie, które przeszło do historii 😉Może by już rozłożyć namiot Robert, co ?No i się zaczęło 🙂 Ostatecznie kolega stwierdził,  że chętnie sam wróci do Tbilisi i wróci na drugi dzień i tak podczas gdy on imprezował już w stolicy w Hostelu my spaliśmy w trójkę w namiocie dwu osobowym każdy przykryty puchaczem na -20 stopni minimum a na dworze było tak z 15 w plusie. Było wspaniale 😉Jak już kolega Robert wrócił z namiotem wyruszyliśmy w kierunku drugiego biwaku – do rzeki. Na razie szło się przez łąki i biwak „nad rzeką” był ostatnim zielonym biwakiem. Dalej już były tylko kamienie i lód ze śniegiem. Kolejnego dnia w planie było przedostanie się przez lodowiec i dotarcie do stacji Meteo. Wejście na lodowiec poprzedzone było przeprawą przez rzekę, sam lodowiec miał tyczki powbijane w miejscach niebezpiecznych więc szło się spokojnie i pewnie. tak samo jak wejście tak i zejście z lodowca nie było proste bo należało przejść przez dość lichy most śnieżny i dalej stromym piargiem do stacji Meteo. Tam rozbiliśmy namioty i zostaliśmy kilka dni by się zaaklimatyzować choć w planach było wejście wyżej na Platou to z uwagi na dość niebezpieczne dojście zrezygnowaliśmy i zostaliśmy w Meteo. Co ostatecznie okazało się błędem bo nie zdołaliśmy zrobić aklimatyzacji bo było za nisko.Cały czas była bardzo dobra pogoda to nas też rozleniwiło trochę więc kwitło życie towarzyskie, poznawaliśmy inne osoby z obozu. Aż nadszedł dzień ataku.Droga z Meteo prowadzi najpierw wzdłuż skały, z której cały czas lecą głazy nawet w nocy jak jest mróz i potem wbija się przez platou do siodła i dalej na szczyt. Trudności nie ma chyba,  że się pobłądzi w nocy i o świcie okaże się , że jest się na środku dziurawego jak ser lodowca tak jak my 🙂 Nie wiem jakim cudem ale nikt nie zginał bo dziury były tam ogromne. Całe szczęście mróz trzymał mostki śnieżne i nas utrzymały . Z lodowca schodziliśmy już niemal w pełnym Słońcu i niemal słychać było jak mostki zawalają się za nami.Została do pokonania ostatnia prosta, długa droga na szczyt w pełnym Słońcu – bosko ! Słoneczko sponiewierało nas konkretnie wyciągając energię szybciej niż LTE z baterii smartfona do tego dochodziła wysokość bez dobrej aklimatyzacji. Naszego kolegę ostro sponiewierało przy zejściu i musieliśmy go asekurować całą drogę powrotną do Meteo. Zresztą osób, które miały tam problem z wysokością widzieliśmy więcej w innych ekipach. Nie ma żartów z taką wysokością niestety, Kazbek to samotna góra i nie ma za bardzo gdzie tej aklimatyzacji na miejscu zrobić. Może jednak opcja z wejściem na Platiou była dobra raz, że za dnia poznałoby się drogę na szczyt przez najtrudniejszy fragment dwa tam już było ponad 4000 m więc aklimatyzacja jak się patrzy. No cóż człowiek uczy się na błędach.Najważniejsze, że ci co wyszli na szczyt weszli i wrócili cało.Na cały wyjazd mieliśmy dwa tygodnie, bo braliśmy pod uwagę, że raczej trzeba będzie czekać na okno pogodowe, które my jednak mieliśmy podczas całego wyjazdu ! Zatem co tu robić dalej ? Po rozmowach ustaliliśmy że zwiedzamy Gruzję. Dotarliśmy aż pod granice z Turcją, kąpaliśmy się w Morzu Czarnym, jeździliśmy i pociągami i autobusikami i wszędzie byliśmy przyjaźnie witani. Tyle toastów za Prezydenta RP co w Gruzji nie wypiliśmy chyba nigdzie 🙂 Wystarczyło, że w jakiejkolwiek knajpie usłyszano, że rozmawiamy po polsku zaraz pojawił się jakiś lokals i chciał pić z nami toast 🙂widok ze szczytu:Czasy przejść:Kazbegi- Cminda Sameba –  (miejsce na biwak) 1 godz. 15 minCminda Sameba – Rzeka (miejsce na biwak) – ok. 3 godz.Rzeka – Meteostacja – ok. 3 godz.Meteostacja – Szczyt ok. 6 godz.Powrót: Szczyt – Meteostacja ok. 4 godz.Meteostacja – Kazbegi ok. 6 godzin